ปฎิบัติธรรมเพื่อค้นหาความสงบภายใน

ฉันจะดูแลเธอเอง

ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว ใครทำกรรมใดไว้ ดีหรือชั่วก็ตาม ตนจักต้องเป็นผู้รับผลของกรรมนั้น...บางคนเกิดมาแล้วก็ไม่ได้อยู่กับพ่อแม่...บางคนป่วยเป็นโรคร้ายจนต้องตัดขา แล้วยังมาฆ่าตัวตายด้วยการเผาตัวเองเพื่อประท้วง...บางคนแข็งแรงอยู่ดีๆ แต่ตอนเช้ากลับไม่ตื่น ต้องส่งโรงพยาบาล และเสียชีวิต...ทุกเรื่องล้วนมีเหตุ เหตุ คือ อะไร...กรรมดีที่ทำไว้ ช่วยเราได้หรือไม่อย่างไร เมื่อเราตายแล้ว...ที่นี่...มีทุกคำตอบ

ทำใจสบายๆ ไม่รีบ ไม่เร่ง

ส่วนตัวลูกเองนั้น ก็ปฏิบัติธรรมก้าวหน้าไปตามลำดับ จากที่แต่ก่อนเคยทดลองปฏิบัติธรรมเอง แบบแนวเคร่งครัดจนเคร่งเครียด ก็หันมาปฏิบัติแบบผ่อนคลายตามที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อสอน แม้ช่วงแรกๆจะยังมืดๆตื้อๆก็ไม่กังวล เทคนิคทำให้ใจนิ่งที่ลูกใช้ก็คือ บอกกับตัวเองว่าอย่าไปคิดอะไร ทำใจสบายๆ ตัดสิ่งนอกตัวออกให้หมด เราจะเอาบุญอย่างเดียว บุญจะได้ช่วยญาติมิตรของเราด้วย

ผลวิจัยชี้สื่อเสนอความรุนแรงกระตุ้นให้คนทำผิด

โอนิ

ครอบครัวหนึ่งในประเทศญี่ปุ่น...ลูกสาวเกิดป่วย ต้องเข้ารับการรักษาอยู่ในชั้นของผู้ป่วยเด็กที่มีอาการทางจิตหรือมีสภาพร่างกายไม่สมประกอบ มีอาการไม่ตอบสนองใดๆทั้งสิ้น…คุณแม่ของเธอ นึกขึ้นได้ถึง Case Study เรื่องหนึ่ง ซึ่งเคยได้รับฟังจากโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา จึงได้ใช้วิธีแก้ไขตามอย่างใน Case นั้น ปรากฏว่า ลูกสาวมีอาการดีขึ้นเรื่อยๆ และหายเป็นปกติได้อย่างอัศจรรย์

มงคลที่ ๒๑ ไม่ประมาทในธรรม - ทางแห่งความเสื่อม

การดำรงตนให้หนักแน่น มั่นคงอยู่บนความเป็นมงคลนั้น ย่อมนำสิ่งที่ดีมาให้กับชีวิตของเรา มงคล แปลว่า เหตุแห่งความเจริญ หากรู้เช่นนี้แล้ว เราจะเป็นผู้ที่ห่างไกลจากเหตุแห่งความเสื่อม ทางแห่งความเสื่อมนี้ เคยมีคนสงสัยเหมือนกันว่า ผู้ที่เสื่อมกับผู้ที่เจริญนั้น พวกเขาดำรงตนอยู่บนเส้นทางเช่นไร

ลูกสมาธิสั้น ปัญหาใหญ่หากไม่เร่งรักษา

สุขทั้งกายสุขทั้งใจ ด้วยวิธีง่ายๆ

ทุกวันนี้ ชีวิตลูกเปลี่ยนแปลงไปมาก เปลี่ยนแปลงไปอย่างมีความสุข และมีคุณค่า จากบ้านที่เคยเป็นศูนย์รวมพลคนขี้เมา เปลี่ยนมาเป็นศูนย์รวมนักปฏิบัติธรรม ผู้ปรารถนาความสุขภายในอันไร้ขีดจำกัดแทน แม้ว่าใหม่ๆเพื่อนของลูกจะแซวบ้าง แต่ลูกก็คิดว่าจะพยายามชวนเพื่อนๆ ให้ได้มานั่งสมาธิแบบเราให้ได้

ฝันที่เป็นจริง

ทั้งๆที่ก่อนหน้านั้น ชีวิตของผมมีแต่ งาน...งาน...งาน จะมีเวลาเหลือก็คงแค่ตอนหายใจเท่านั้น ตอนนี้ผมได้เรียนรู้ที่จะปลดปล่อยงานบางอย่าง เพื่อที่จะทำสมาธิทุกวัน ทั้งตอนตื่นนอน และก่อนเข้านอน ขณะที่ผมได้เรียนรู้วิธีการทำสมาธิไปอย่างช้าๆนั้น ผมก็เริ่มรู้สึกว่า ผมจะระมัดระวัง ใส่ใจในคำพูด และการกระทำมากขึ้น เริ่มมองเห็นสิ่งต่างๆ จากมุมเล็กๆให้มีความหมายมากขึ้น

จงถอนวัชพืชแห่งความสงสัยออก

ผมนิ่งมากขึ้นเรื่อยๆ รู้สึกเหมือนตัวหายไป เหลือแต่เส้นขอบโครงร่างกายกับองค์พระที่กลางท้อง ชัดเจนจนเห็นขดก้นหอยวนตามเข็มนาฬิกา ผมรู้สึกตื่นเต้นและสงสัยว่า ตัวผมคิดไปเองหรือเปล่า แต่ก็ฉุกคิดถึงคำสอนที่ว่า “จงถอนวัชพืชแห่งความสงสัยออก แล้วปลูกเมล็ดพันธุ์แห่งความเชื่อมั่นว่า ที่ศูนย์กลางกายของเรามีดวงธรรมและพระธรรมกายอยู่จริง”