อนาถบิณฑิกเศรษฐี (ก่อนลมหายเฮือกสุดท้าย)

สังขารทั้งหลายไม่เที่ยงหนอ มีความเกิดขึ้น และเสื่อมไปเป็นธรรมดา ครั้นเกิดขึ้นแล้วย่อมดับไป การเข้าไปสงบระงับสังขารเหล่านั้น นำสุขมาให้

เฮือกสุดท้ายของชีวิต (๒)

นรชนผู้มีอันจะต้องตายเป็นสภาพ ระลึกถึงความดีที่ตนได้ทำแล้วนี้ ย่อมตั้งอยู่ในอริยธรรมในปัจจุบันนี้เอง บัณฑิตทั้งหลายย่อมสรรเสริญนรชนนั้น นรชนนั้นละโลกนี้ไปแล้ว ย่อมบันเทิงในสุคติโลกสวรรค์

เฮือกสุดท้ายของชีวิต (๑)

ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ผ้าที่เศร้าหมองมีมลทินจับ ช่างย้อม นำเอาผ้าผืนนั้นใส่ลงในนํ้าย้อมใดๆ คือ สีเขียว สีเหลือง สีแดง หรือสีชมพู ผ้านั้นพึงเป็นของมีสีที่เขาย้อมไม่ดี มีสีมัวหมอง เพราะผ้าเป็นของไม่บริสุทธิ์ ฉันใด เมื่อจิตเศร้าหมองแล้ว ทุคติเป็นอันหวังได้ ฉันนั้น ผ้าที่บริสุทธิ์สะอาด ช่างย้อมพึงนำเอาผ้าผืนนั้นใส่ลงในนํ้าย้อมใดๆ คือสีเขียว สีเหลือง สีแดง หรือสีชมพู ผ้านั้นพึงเป็นของมีสี ที่เขาย้อมดี มีสีสด ข้อนั้นเพราะผ้าเป็นของบริสุทธิ์ ฉันใด เมื่อจิตไม่เศร้าหมองแล้ว สุคติเป็นอันหวังได้ ฉันนั้น

เกิดอะไรขึ้นในช่วงลมหายใจสุดท้ายของชีวิต

3 เฮือกสุดท้ายของชีวิตเป็นช่วงเวลาที่สำคัญที่เชื่อมต่อระหว่างกายมนุษย์และกายทิพย์ โดยมีการอธิบายถึงลำดับขั้นในการไปสู่ปรโลกและการแยกตัวของกายทั้งสองจากพระเดชพระคุณหลวงปู่วัดปากน้ำ.

บวชเพื่อตามหาองค์พระที่หายไป

ตอนนี้เห็นว่าสังขารยังพอไหว จึงตั้งใจว่า “เราจะต้องบวช เพื่อตามหาพระที่หายไป และจะบำเพ็ญเนกขัมมบารมี จนกว่าลมหายใจเฮือกสุดท้าย” แม้ผมจะบวชตอนแก่ ก็ขอแก่บุญแก่บารมี แก่อินทรีย์แต่ไม่ขอแก่หน้า จะเดินตามเส้นทางอริยะของพระราธะ ที่ท่านแม้จะบวชตอนแก่ แต่ก็ว่าง่ายสอนง่าย จนกว่าจะได้เข้าถึงธรรม ได้มีความสุขกับพระภายใน เป็นรักแท้ในวัยชราครับ

ข้อคิดธรรมะของพระสุธรรมญาณวิเทศ (สุธรรม สุธมฺโม) จากหนังสือ "หน้าสุดท้าย"

ข้อคิดธรรมะ จากหนังสือ "หน้าสุดท้าย" ข้อคิดสาระ... เพื่อจุดเริ่มต้นที่ดีของชีวิต... โดยนวธรรม พระสุธรรมญาณวิเทศ (สุธรรม สุธมฺโม)

กรณีศึกษาคุณหมอปุ้ยตายแล้วไปไหน ตอนที่ 1

ในช่วงที่อาการป่วยของเธอเริ่มกำเริบหนัก ตัวเธอนอนรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาล มีความกังวลอยู่ภายในใจลึกๆ เธอพยายามนึกถึงบุญทุกๆ บุญ และมหาปูชนียาจารย์ที่เธอเคารพรักอย่างสูงสุด

กรรมลิขิต “อาป๊า” เซียนพนัน

เรื่องราวกรรมลิขิตของชายคนหนึ่ง ติดการพนันอย่างมาก ใครจะรู้ว่าการเล่นการพนันนั้นผิดกฎแห่งกรรม แต่โชคดีที่ลูกสาวได้มาช่วยงานที่วัด และลูกชายได้บวชเป็นพระภิกษุ ทำให้ปิดอบาย ไม่ต้องไปนรก

ทำไมหลายคนจึงกลัวความตาย

ความตายเป็นเรื่องที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ ทุกครั้งที่มีบุคคลสำคัญหรือผู้มีชื่อเสียงมากในโลกเสียชีวิตไป ก็จะเกิดกระแสความเศร้าโสกเสียใจ น่าใจหาย และมีคำถามว่าหลังความตายนั้นเราไปไหนกัน

อานิสงส์ถวายเสา ๕ ต้น ร่วมสร้างโรงฉัน

สัตบุรุษย่อมให้ทาน คือ ข้าวและน้ำที่สะอาด ประณีตตามกาล สมควร เนืองนิตย์ ในผู้ประพฤติพรหมจรรย์ ผู้เป็นเขตดี บริจาคของมากแล้วก็ไม่รู้สึกเสียดาย ท่านผู้มีปัญญาเห็นแจ้งย่อมสรรเสริญทานที่สัตบุรุษให้แล้วอย่างนี้ เมธาวีบัณฑิตผู้มีศรัทธา มีใจอันสละแล้ว บริจาค ทานอย่างนี้แล้ว ย่อมเข้าถึงโลกอันไม่มีความเบียดเบียนเป็นสุข