รอดตายหายป่วยด้วยอานิสงส์สร้างองค์พระ

ด้วยอานิสงส์ของการสร้างองค์พระธรรมกายประจำตัว ชายคนหนึ่งป่วยเป็นมะเร็งที่ต่อมน้ำเหลือง แต่ก็หายได้อย่างไม่คาดฝัน ส่วนชายอีกคนหนึ่ง ถูกทำร้าย แต่รอดมาได้เป็นอัศจรรย์...และสำหรับลูกที่ชอบทำเอาหูทวนลมเวลาพ่อ-แม่สั่งสอน เมื่อวิบากกรรมส่งผล จะเป็นอย่างไร...มาร่วมกันศึกษาความเป็นจริงของชีวิต ในแบบของโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา

ด้วยอานุภาพบุญ

อยู่ดีๆ ลูกก็เกิดอาการท้องอืดและบวมขึ้นค่ะ ลูกสงสัยว่าจะเป็นเนื้องอกที่มดลูกอีก จึงไปหาคุณหมอคนเดิม ในวันอังคารที่ 30 ธันวาคม พ.ศ.2551 ในขณะที่คุณหมออัลตร้าซาวด์บริเวณมดลูกอยู่นั้น คุณหมอบอกว่าไม่ได้เป็นเนื้องอกที่มดลูก แต่เมื่ออัลตร้าซาวด์ขึ้นไปช่องท้องช่วงบน กลับพบเนื้องอกที่ตับยาวประมาณ 5เซนติเมตร

เข็มมหาภัย รอดได้ด้วยบุญ

ซ้ำร้ายไปกว่านั้น...หมอยังบอกอีกว่า “ตราบใดที่ยังหายใจอยู่ ก็ตายได้ตลอดเวลา” พระเดชพระคุณหลวงพ่อคะ มีอย่างหรือคะ หายใจแล้วตาย ซึ่งหมอก็ให้เหตุผลว่า เวลาหายใจ ปอดจะขยับตลอดเวลา ไม่รู้ว่าวินาทีไหนเข็ม...มันเกิดอยากจะไปทิ่มปอดทะลุ พอบอกแบบนี้ต่างคนต่างช็อกค่ะ

รถไฟเฉี่ยว ตกสะพาน จมน้ำ...รอดได้

และทันใดนั้นเอง...เราก็ได้ยินเสียงหวูดรถไฟดังไล่มา เราจึงรีบพากันหลบเข้าไปตรงจุดพักคนข้างรางรถไฟ ลูกกับเพื่อนคนหนึ่ง คือ หมอณัฐชัย ยืนอยู่ด้วยกัน ตอนนั้น เสียงหวูดรถไฟดังกระชั้นมากขึ้นเรื่อยๆ และรถไฟได้พุ่งเฉี่ยวพวกเรา ขณะนั้นลูกรู้สึกว่ามีอะไรมาฟาดศีรษะอย่างแรง ทำให้ลูกกับหมอณัฐชัยกระเด็นตกลงมาจากสะพาน ดิ่งลงกระแทกกับพื้นน้ำ

โลกสันติสุขในตัวของเรา

ตอนนั่งสมาธิที่วัด ผมพยายามนั่งให้สบายๆ หลับตาพริ้มๆ และค่อยๆสูดลมหายใจลึกๆ ให้เข้ากับคำพูดของพระเดชพระคุณหลวงพ่อ หายใจเข้าผ่านจมูก แล้วนึกให้มีการเคลื่อนที่ช้าๆ ลงไปยังฐานที่7 ทำนิ่งๆ ฟังเสียงของพระเดชพระคุณหลวงพ่อไปเรื่อยๆ แม้ผมจะยังไม่เข้าใจภาษาไทยมากนัก แต่น้ำเสียงของพระเดชพระคุณหลวงพ่อ ก็ช่วยพาผมดำดิ่งเข้าไปยังอีกโลกหนึ่ง เป็นโลกของสันติสุข

ศิลา…อาถรรพ์

พระภิกษุรูปหนึ่ง ท่านรักในการอยู่ธุดงค์ ปลีกวิเวก...เมื่อครั้งที่ท่านได้เดินทางไปที่วัดเก่าแก่แห่งหนึ่ง ท่านได้ไปพบหินสีดำ มีลักษณะคล้ายเสมา จึงเอ่ยปากขอลอยๆ แล้วนำติดตัวกลับมาวัดที่ท่านพำนักอยู่...หลังจากนั้นก็เกิดเหตุการณ์ผิดธรรมชาติหลายอย่าง และเมื่อเวลาท่านนั่งสมาธิ ท่านยังเห็นนิมิตประหลาดอีกด้วย...7วันต่อมา ในขณะที่สาธุชนราว 30ชีวิต กำลังร่วมกันปฏิบัติธรรม ได้เกิดพายุฝนฟ้าคะนองอย่างน่ากลัว ผู้คนพากันแตกตื่น หอฉันซึ่งยังสร้างไม่เสร็จได้พังลงมา

หลวงพี่ดอยเต่า เดินทางทรหดวันละเกือบ 300 กม. สอนศาสนาให้วัยรุ่น

"พ่อครับผมอยากเป็นพระ"

อเล็กซ็องชอบพระเดชพระคุณหลวงพ่อมากเขาบอกว่า "หลวงพ่อเป็นสุภาพบุรุษ (gentil ภาษาฝรั่งเศสอ่านว่า จองที) องอาจ สง่า กล้าหาญ แต่แฝงไปด้วยความเมตตาและอ่อนโยน ผมชอบรอยยิ้มของหลวงพ่อมาก เห็นครั้งแรกปุ๊บก็ชอบทันทีเลย แม้ว่าผมจะไม่เข้าใจภาษาไทย แต่ว่าน้ำเสียงของหลวงพ่อ เป็นเสียงที่ อ่อนโยน (doux อ่านว่า ดู) นุ่มนวล ผมประทับใจ และอยาก มาบวชเป็นพระอย่างหลวงพ่อครับ"

ผมขาดเธอไม่ได้จริง ๆ

ลูกชายลูกเพิ่งจะอายุครบ 17 ปี เขาผูกคอตายเพราะเสียใจที่ผู้หญิงอเมริกันที่เขารักมีแฟนมาก ทั้งๆที่รู้ แต่ด้วยความรักเขาจึงไม่ถือ พอเด็กผู้หญิงไปกับคนโน้นคนนี้บ่อยเข้า ลูกชายก็หึง เพราะเขารักเดียวใจเดียว และเป็นรักครั้งแรก เขาหลงรักผู้หญิงคนนี้มาก เมื่อเด็กผู้หญิงทนความขี้หึงของลูกชายลูกไม่ไหว จึงไปบอกครู ครูที่โรงเรียนจึงสั่งห้ามไม่ให้สองคนนี้อยู่ใกล้กัน ห้ามไม่ให้คุยหรือติดต่อกัน ลูกชายของลูกเสียใจมาก และได้เก็บความรู้สึกนี้ไว้โดยไม่ปริปากบอกลูกและสามีเลย เขาตัดสินใจผูกคอตายในช่วงที่ลูกกลับเมืองไทย

บุญสุดท้ายคือได้ถวายกฐินจักรพรรดิ

เธอเป็นกัลยาณมิตรให้คุณแม่ และญาติพี่น้อง ชักชวนให้คุณแม่ของเธอ สร้างพระธรรมกายประจำตัว และในช่วงท้ายของชีวิตของคุณแม่ เธอได้ชักชวนให้ท่านทำบุญกฐินจักรพรรดิ อานิสงส์ของบุญจะเป็นอย่างไร ทำไม เราต้องหมั่นสั่งสมบุญ บุญ-บาปมีผลต่อชีวิตหลังความตายจริงหรือ