ชีวิตโลเล ก็เหมือน เรือที่เหออกจากเส้นทาง

วันเผาคุณตาลูกรับไม่ได้จริงๆเลยค่ะ ตอนนั้นรู้เลยว่าหัวใจสลายเป็นอย่างไร ลูกจำได้ว่า ลูกจะวิ่งเข้าไปในเมรุ จะไปพร้อมกับคุณตา ดีแต่ว่ามีคนคว้าไว้ได้ทัน ลูกรู้สึกว่า “อะไรกันคนที่มีร่างกาย เห็นๆกันอยู่ เผาไปแล้วไม่เหลืออะไรเลย” ลูกเสียใจมากเลยค่ะกับความสูญเสียครั้งแรกในชีวิต

เพื่อนกันไม่มีวันหยุด

อีกทั้งแม่ของลูกเองและแม่ของเพื่อนกัลยาณมิตรยัง เคยจำผิดอีกด้วยว่าเพื่อนของลูกเป็นตัวลูกเอง เพื่อนคนนี้ได้ช่วยเหลือเกื้อกูลลูกมาโดยตลอดในทุกๆเรื่อง โดยเฉพาะในยามที่ลูกทุกข์ยากลำบากในชีวิตก็คอยอยู่เคียงข้างให้กำลังใจอยู่ เสมอ ชักชวนกันทำความดี ทำบุญร่วมกันเป็นประจำเสมอมา

ฆ่าหั่นศพ

เรื่องของคนที่ผูกเวรกันมา ผลัดกันฆ่ากันตายมาแล้วหลายชาติ เจอกันเมื่อใด ฆ่ากันเมื่อนั้น ...วิญญาณที่ไม่มีบุญพอจะไปเกิด และหวงแหนในสมบัติ จึงต้องวนเวียนเฝ้าสมบัตินั้น ...สมบัติ ถ้าเป็นของเรา อย่างไรเสีย ก็ต้องเป็นของเรา ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานเท่าใด ...ชีวิตหลังความตาย ของคนที่ชอบทำบุญ กับคนที่ชอบทำบาป...อานิสงส์ของการถวายการนวด จับเส้น พระ-เณร...

กระสุนฝังลืม

เธอและสามี มีอาชีพค้าปลาโดยเป็นพ่อค้าคนกลาง ขณะเดินทางไปรับปลา เธอและสามีถูกลอบยิง ได้รับบาดเจ็บกันทั้งคู่ เป็นสาเหตุให้เธอต้องมีกระสุนปืนลูกซองฝังในอยู่ 3เม็ด ทราบภายหลังว่า เป็นการยิงผิดตัว…น้องชายของเธอ ต้องติดคุกถึง 50ปี ในข้อหาค้ายาเสพติด ทั้งๆที่ตัวเองไม่ได้ทำ …