ติรัจฉานภูมิ

ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย สัตว์ที่จุติจากมนุษย์ไปแล้ว จะกลับมาเกิดในพวกเทวดาหรือมนุษย์มีน้อย โดยที่แท้ สัตว์ที่จุติจากมนุษย์ไปแล้วกลับไปเกิดในนรก ในกำเนิดสัตว์เดรัจฉาน ในเปตติวิสัย มีมากกว่า ข้อนั้นเพราะเหตุไร เพราะไม่เห็นอริยสัจ ๔ คือ ทุกข์ ทุกขสมุทัย ทุกขนิโรธ ทุกขนิโรธคามินีปฏิปทา ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย เพราะฉะนั้นแล เธอทั้งหลาย พึงกระทำความเพียรเพื่อรู้ตามความเป็นจริงว่า นี้ทุกข์ นี้ทุกขสมุทัย นี้ทุกขนิโรธ นี้ทุกขนิโรธคามินีปฏิปทา

พระมหากัจจายนะกับการออกแบบชีวิตให้มีผิวพรรณวรรณะงดงาม

พระมหากัจจายนะเป็นอีกหนึ่งเรื่อง ที่เป็นแบบอย่างในการออกแบบชีวิตของเราให้มีผิวพรรณวรรณะที่งดงาม เพื่อไม่ให้มีปัญหาเรื่องการเหยียดผิว หรือการแบ่งชนชั้นวรรณะที่เป็นปัญหาคู่โลก

ทำอย่างไรให้เมืองไทยสะอาด

พ่อแม่ต้องฝึกฝนอบรมลูกให้เป็นคนรักความสะอาด รักความเป็นระเบียบและมีวินัยตั้งแต่เล็ก ทั้งนี้พ่อแม่ต้องเป็นแบบอย่างที่ดีให้ลูกดูด้วย

ปรโลกนิวส์ โชคดีได้เกิดเป็นพ่อพระ ตอนที่ 4

สำหรับเรื่องราวการสร้างบารมีของตัวลูกและน้องสาวของลูกในพุทธันดรที่ผ่านมานั้น ตัวลูกทั้งสองก็ได้เกิดมาสร้างบารมีร่วมกับหมู่คณะด้วยเหมือนกัน

สะเก็ดข่าวสั้นทันปรโลก ผิดที่ไม่ตั้งใจ ตอนที่ 4

คำถามข้อที่ 3.ลูกและน้องชาย เคยสร้างบารมีกับหลวงพ่อและหมู่คณะมาอย่างไร เพราะเหตุใดจึงได้เกิดมาเป็นพี่น้องกัน และได้สร้างบุญบารมีด้วยกันมาโดยตลอด

สะเก็ดข่าวสั้นทันปรโลก ผิดที่ไม่ตั้งใจ ตอนที่ 1

ภายหลังจากที่ภรรยาของตัวลูกเสียชีวิตและได้แปรเปลี่ยนไปเป็นท่านเทพธิดาสุดสวยที่มีรัศมีกายที่สว่างไสวแล้ว ท่านเทพธิดาสุดสวย ก็ได้เดินแบบลอยๆ ด้วยหัวใจที่พองโตขึ้นไปนั่งอยู่บนรัตนบัลลังก์หลักกลางเทวรถ

วิบากกรรมของการพูดเพ้อเจ้อ

มีดที่ลับคมดีแล้ว ถึงจะเหมือนยาพิษที่ร้ายแรง ก็ไม่ทำให้ตายสนิทในทันทีทันใดเหมือนกับคำพูดชั่ว

กรรมของคนฆ่าพระ

ความรู้เมื่อเกิดแก่คนพาล ย่อมเป็นไปเพื่อความฉิบหายเท่านั้น ความรู้นั้นย่อมยังปัญญาของเขาให้ตกไป และฆ่าสุกธรรมของคนพาลเสีย

ทำบาปเพราะนึกสนุก

ความชั่วไม่ทำเสียเลยประเสริฐกว่า ความชั่วที่ทำลงไป จะคอยเผาผลาญเราในภายหลัง กรรมใดที่ทำแล้วไม่เดือดร้อนในภายหลัง กรรมนั้นเป็นความดี ทำแล้วประเสริฐกว่า

อานิสงส์แห่งอัญชลีกรรม

ผู้ใดได้ถวายบังคมเราตถาคต กล่าวสรรเสริญชมเชยญาณของเรา ด้วยจิตอันเลื่อมใสไม่คลอนแคลน ผู้นั้นจะไม่ไปสู่ทุคติเลยนับจากภพชาตินี้ไป และผู้นั้นจักเสวยเทวรัชสมบัติ ๖๔ ครั้ง บุคคลนั้นจักได้เป็นพระเจ้าประเทศราชครอบครองแผ่นดิน ๘๐๐ ครั้ง จักได้เป็นพระเจ้าจักรพรรดิ ๕๐๐ ครั้ง จักได้เป็นพระเจ้าประเทศราชเสวยสมบัติอยู่ในแผ่นดินอีกนับครั้งไม่ถ้วน