ทศชาติชาดก เรื่อง พระมหาชนก ผู้ยิ่งด้วยวิริยบารมี ตอนที่ 13

นรชนผู้มีปัญญา แม้ประสบทุกข์แล้ว ก็ไม่พึงตัดความหวังที่จะเข้าถึงความสุข จริงอยู่ คนเป็นอันมาก เมื่อประสบทุกข์ ก็ทำสิ่งที่ไม่มีประโยชน์ เมื่อได้รับความสุข จึงค่อยทำสิ่งที่มีประโยชน์ คนเหล่านั้นไม่ตระหนักถึงประโยชน์ จึงเข้าถึงความตาย

ทศชาติชาดก เรื่อง พระมหาชนก ผู้ยิ่งด้วยวิริยบารมี ตอนที่ 8

พระมหาชนกตรัสว่า “ท่านพูดอะไรอย่างนั้น เราทำความพยายาม แม้จะตายก็พ้นคำครหา บุคคลเมื่อกระทำความเพียร แม้จะตายก็ได้ชื่อว่า ไม่เป็นหนี้ในระหว่างหมู่ญาติ กับทั้งบิดามารดาและเทวดา อนึ่ง บุคคลเมื่อทำกิจอย่างลูกผู้ชาย ย่อมไม่เดือดร้อนใจในภายหลัง ดูก่อนเทพธิดา บุคคลเมื่อทำความเพียร แม้จะตายก็ไม่เป็นหนี้ ย่อมไม่ถูกติเตียนในระหว่างหมู่ญาติ แม้เทวดาและพรหมก็สรรเสริญ”

ฟ้าเปลี่ยนสี ลมเปลี่ยนทิศ

เรื่องราวอานุภาพอันไม่มีประมาณ ของพระเดชพระคุณหลวงปู่ วัดปากน้ำภาษีเจริญ พระมงคลเทพมุนี (สด จนฺทสโร) ผู้ค้นพบวิชชาธรรมกาย...ผู้หญิงคนหนึ่ง ไม่มีงาน ไม่มีเงิน แต่มีใจ อยากจะเป็นประธานกองผ้าป่า สร้างอนุสรณ์สถานเส้นทางมหาปูชนียาจารย์ เธออธิษฐานกับพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ พร้อมกับทุ่มเทแรงกายสร้างบุญอย่างเต็มที่ ในที่สุดเธอก็ได้เป็นประธานกองผ้าป่า สมความปรารถนา...ผู้ที่อธิษฐานจิต ขอให้พระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ ช่วยในเรื่องต่างๆ ท่านรับรู้หรือไม่ และท่านช่วยผู้ขอหรือไม่อย่างไร...ที่นี่...มีคำตอบ

ทศชาติชาดก เรื่อง พระมหาชนก ผู้ยิ่งด้วยวิริยบารมี ตอนที่ 7

ส่วนพระมหาชนกนั้น เมื่อทรงพ้นจากรัศมีการดึงดูดของน้ำและสัตว์ร้ายได้แล้ว ก็ทรงแหวกว่ายลอยคอเหมือนกับท่อนกล้วย ที่ล่องลอยอยู่ในคลื่นมหาสมุทร ท่านได้เพียรว่ายเพื่อจะข้ามข้ามมหาสมุทรด้วยกำลังแขนอยู่ถึง ๗ วัน

ทศชาติชาดก เรื่อง พระมหาชนก ผู้ยิ่งด้วยวิริยบารมี ตอนที่ 6

คำของมารดานั้น มีความหนักแน่นประดุจขุนเขา ที่บุตรไม่ควรจะฟังเพียงผ่านๆ แต่ควรตระหนักไว้ในใจเสมอ เพราะมารดานั้นมีความรักและห่วงใยต่อบุตรเทียบด้วยชีวิตของตน จึงควรเคารพเชื่อฟังด้วยดี มีภาษิตที่สัตบุรุษทั้งหลายได้กล่าวไว้ ถึงความพิเศษของมารดาบิดาที่มีต่อบุตรถึง 4 ประการ คือ

เวสสันดรชาดก ตอนที่ ๑๓ ( บริจาคพระนางมัทรี )

เราตถาคตเมื่อสละชาลีโอรส กัณหาชินาธิดา และ มัทรีเทวี ผู้เคารพต่อภัสดา มิได้คิดเสียดายเลย เพราะเหตุแห่งพระโพธิญาณเท่านั้น ลูกทั้งสองเป็นที่เกลียดชังของเราก็หามิได้ มัทรีเทวีไม่เป็นที่รักของเราก็หามิได้พระสัพพัญญุตญาณเป็นที่รักของเรายิ่งกว่า เพราะฉะนั้นเราจึงได้ให้บุตรธิดา และเทวีผู้เป็นที่รักเสีย

Case Study

เธอเกิดมาในครอบครัวที่พ่อและแม่ไม่ค่อยรักกันเท่าไหร่ แต่ก็มีลูกด้วยกันถึง 10 คน เมื่อเธอมีครอบครัว ชีวิตครอบครัวของเธอก็ไม่เป็นไปอย่างที่หวัง ทะเลาะกับสามีบ่อยครั้ง เกือบถูกสามีฆ่าตายด้วยการใช้เนคไทรัดคอ สุดท้ายก็เลิกกัน...จากประสบการณ์ของชีวิต เธอคิดว่าเธอเป็นคนทำบุญกับคนไม่ขึ้น ไม่มีใครเห็นความหวังดีของเธอ ไม่ว่าจะเป็นญาติ หรือลูกน้อง...เธอสร้างเหตุมาอย่างไร จึงต้องมารับผลดังนี้...