เด็กไกลพ่อแม่ เสี่ยงเสียคน แนะครูเอาใจใส่

สำนักงานส่งเสริมสวัสดิภาพและพิทักษ์เด็กเยาวชน ผู้ด้อยโอกาสและผู้สูงอายุ เผยผลสำรวจเด็กไทยไม่อยู่กับพ่อแม่ถึง 18.43%

วัดพระธรรมกาย ดี.ซี. รัฐเวอร์จีเนีย ประเทศสหรัฐอเมริกา

เมื่อวันอาทิตย์ที่ 15 สิงหาคม 2553 ที่ผ่านมา ผู้มีบุญวัดพระธรรมกาย ดี.ซี. จัดงานบุญอาทิตย์ที่สามของเดือนด้วยการร่วมบุญอุทิศส่วนกุศล แด่ผู้ล่วงลับ

แม่โจ้โพล เผยแม่ส่วนมาก เป็นห่วงลูกกับปัญหายาเสพติด

ผลสำรวจแม่โจ้โพล ระบุ แม่ร้อยละ 49 เป็นห่วงลูกเกี่ยวกับปัญหายาเสพติดและการพนันมากที่สุด ส่วนอาชีพที่ต้องการให้ลูกทำมากที่สุดคือรับราชการ

ไม่ลืมความฝัน

เรื่องของสตรีนักสร้างบารมี...เธอเกิดมาในครอบครัวใหญ่ ตอนแรกเกิดคุณพ่อคิดที่จะทำแท้ง เพราะมีลูกมาก แต่ด้วยบุญบันดาล จึงทำให้เธอได้เกิดมา และกลายเป็นที่รักของคนในครอบครัว...เธอมีสุขภาพร่างกายที่ไม่ค่อยจะแข็งแรง เจ็บป่วยบ่อยๆ และประสบอุบัติเหตุหลายครั้ง นอกจากเรื่องของความเจ็บป่วยแล้ว ยังมีเรื่องที่สร้างความกังวลใจให้แก่เธอ กล่าวคือ เธอมักจะฝันร้ายอยู่เสมอๆว่าตัวเองถูกฆ่าตายด้วยวิธีต่างๆ ฝันว่าตัวเองตายเพราะอุบัติเหตุ ในความฝันเธอจะได้รับความเจ็บปวดทุรนทุรายจนตกใจตื่น และความเจ็บปวดนั้นก็ยังส่งทอดมาถึงกายเนื้อของเธอ เมื่อตื่นจากความฝัน เธอมักจะร้องไห้เสมอๆ เพราะความกลัว

"บ้านลอยนํ้า"ทางเลือกใหม่...หนีนํ้าท่วม

เหล้า-บุหรี่-ผีพนันทำครอบครัวไทยใกล้วิกฤต

การออกกำลังจิต เพิ่มวัคซีนใจ

ทุกคนต้องมาทำตรงนี้ให้รู้ด้วยตัวเอง ถ้าได้มาปฏิบัติธรรมให้ถึงตรงนี้ ทำให้เข้าใจในสิ่งที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อพร่ำสอน การมานั่งสมาธิก็คือ การออกกำลังจิต เพิ่มวัคซีนใจ และเมื่อมีปัญหาอุปสรรคต่างๆ ผ่านเข้ามาในชีวิต ใจก็จะต้านทานได้ ดังนั้นสมาธิจึงเป็นเหมือนยาชูกำลังให้กับชีวิต และช่วยรักษาอารมณ์เจ็บปวดในใจได้เร็วขึ้น

เด็กผมหอม

ชาวลาวในอเมริกา...เธอป่วยด้วยอาการแปลกๆ แม้แต่หมอยังหาสาเหตุไม่พบ กล่าวคือ เริ่มแรกจะมีอาการคันคอ เจ็บคอ แล้วคอก็จะบวมเหมือนอาการหัวโน โดยจะบวมไล่เป็นวงกลมจากใบหน้าด้านซ้าย ไปจนถึงคอด้านขวา...นอกจากนี้เธอยังเคยฝันว่า ได้ไปเที่ยวเมืองบาดาลอีกด้วย...ลูกสาวของเธอ เป็นเด็กเลี้ยงง่าย ฉลาด รักบุญ ที่สำคัญผมของเธอนุ่มสลวย และยังมีกลิ่นหอมอีกด้วย

มงคลที่ ๑๐ มีวาจาสุภาษิต - ความสัตย์ขจัดอันตราย

โยมพ่อโยมแม่ของสามเณร เห็นพวกโจรกำลังเตรียมมีดเตรียมหลาวต่อหน้าต่อตา ทั้งหวาดกลัวต่อมรณภัย ทั้งโกรธเคืองตัดพ้อสามเณรที่ไม่ยอมบอก ว่า ในป่ามีโจรคอยดักทำร้าย ปล่อยให้พ่อแม่มาหาที่ตายแท้ๆ สงสัยสามเณรคงเป็นพวกเดียวกับโจร ๕๐๐ เหล่านี้เป็นแน่ พวกโจรได้ยินเสียงพร่ำบ่นของคนทั้งสอง จึงรู้ว่าสามเณรเป็นคนรักษาคำพูด แม้เป็นโยมพ่อโยมแม่ก็ไม่ยอมบอก เพราะกลัวจะเสียสัจจะที่ให้ไว้กับโจร

แนะพ่อแม่สังเกตลูกอัจฉริยะ