อักษรธรรมล้านนา อักษราจารพุทธธรรม
ย้อนไปนานนับพันปี บริเวณภาคเหนือตอนบนของประเทศไทยในปัจจุบันเป็นที่ตั้งของอาณาจักรล้านนา มีพื้นที่ครอบคลุมหลายจังหวัด อาทิ เชียงราย เชียงใหม่ ลำปาง แม่ฮ่องสอน แพร่ น่าน ตลอดจนเขตสิบสองปันนาของจีนและบางส่วนของพม่าและลาว ผู้คนในถิ่นนี้มีภาษาพูดและภาษาเขียนเป็นของตนเอง อักษรที่นิยมใช้เขียนวรรณคดีทางโลก คือ อักษรฝักขาม ส่วนอักษรที่นิยมใช้บันทึกหลักธรรมคำสอนของพระพุทธศาสนา คือ อักษรธรรม จึงเรียกอักษรธรรมที่ใช้ในอาณาจักรล้านนาว่า “อักษรธรรมล้านนา”
การบริภาษพระภิกษุผู้ทรงศีลเป็นกรรมอันหนัก
ผู้บุกเบิกให้เกิดพัฒนาการใหม่ๆ ในช่วงแรกมักจะมีกระแสวิพากษ์วิจารณ์ไม่เห็นด้วย เพราะขัดกับความคุ้นเคยเดิม แม้ในวงการพระพุทธศาสนาก็เช่นกัน พระมหาเถระผู้มีคุณูปการต่อพระพุทธศาสนาจำนวนมาก ต่างก็ประสบกับการวิพากษ์โจมตีอย่างหนักมาแล้ว เพราะคนเรา พอไม่เข้าใจก็ไม่ชอบ จึงหาเรื่องจับผิด ด่าว่า ใส่ร้ายป้ายสี
เจ้าคณะใหญ่หนเหนือเปิดพิธีปฐมนิเทศบาลี
สมเด็จพระมหารัชมังคลาจารย์ ให้โอวาทพระภิกษุสามเณรที่เรียนเปรียญธรรมเอกโดยขอให้เข้าโรงเรียนตามกำหนดและให้ท่องจำออกเสียงดังๆ ซึ่งจะทำให้เกิดการทรงจำได้ดี
พระธรรมทายาทพุทธบุตรล้านนา เดินธุดงค์
พระธรรมทายาทโครงการพุทธบุตรล้านนา ได้ปฏิบัติสมณะกิจ ออกเดินบิณฑบาต และเดินธุดงค์เพื่อโปรดญาติโยม
ข้อแนะนำในการครองชีพเมื่อประสบปัญหาเศรษฐกิจ
ขณะนี้ครูอาจารย์กำลังประสบปัญหาเศรษฐกิจอย่างมาก เพราะมีภาษีสังคมคอยเบียดเบียน รายได้อย่างอื่นไม่มี เงินเดือนน้อยไม่พอใช้ มีปัญหาหนี้สินรุงรังกันทั้งนั้น โดยเฉพาะครูภาคอีสาน
เป็นไปได้หรือไม่ถ้าจะมีพระพุทธเจ้าอุบัติขึ้นพร้อมกันบนโลกนี้
การเป็นพระพุทธเจ้าไม่ใช่ตำแหน่งผูกขาด จะมีทางเป็นไปได้หรือไม่ที่จะมีพระพุทธเจ้าเกิดขึ้นซ้อนกันในเวลาเดียวกัน หรือใกล้เคียงกันในโลกนี้
วิชาหนังเหนียว-ที่นี่มีคำตอบ
วิชาหนังเหนียวที่พวกวิทยาธรใช้ป้องกันกระสุนปืน ต่างกับอานุภาพพระธรรมกายอย่างไร
ตาบอดมาสิบปี...หายได้
จนกระทั่งเมื่อวันงานหล่อรูปเหมือนทองคำ พระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ ที่ผ่านมา ในขณะนั่งสมาธิลูกสังเกตเห็นคุณพ่อท่านนั่งได้นิ่งมาก และยิ้มอย่างมีความสุข ท่านมาเล่าให้ฟังภายหลังว่า ช่วงบ่ายก่อนประกอบพิธีหล่อรูปเหมือนพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ ในขณะที่ท่านนั่งสมาธิอยู่ ท่านรู้สึกเหมือนเผลอๆ แล้วอยู่ดีๆก็มีดวงกลมขึ้นมาตรงหน้า ขนาดประมาณฟองไข่
พบรอยพระพุทธบาทบนหินขนาดใหญ่
มงคลที่ ๒๕ มีความกตัญญู - อย่าลบหลู่คุณท่าน
เขาคิดว่า ถ้าเราบอกว่าเรียนมาจากคนจัณฑาล ก็จะได้รับความอับอาย และเสื่อมเสียเกียรติยศชื่อเสียง คนอื่นจะไม่นับหน้าถือตา และยังจะถูกมหาชนดูถูกดูหมิ่นเอาอีกด้วย จึงกราบทูลว่าเรียนมาจากสำนักของอาจารย์ทิศาปาโมกข์ พร้อมๆกับที่เขากล่าวมุสา มนต์ก็เสื่อมในทันทีโดยที่เขาไม่รู้ตัว
