วัดพระธรรมกายลอนดอน จัดสอนสมาธิชาวท้องถิ่น

วัดพระธรรมกายลอนดอน ประเทศอังกฤษ ได้จัดสอนสมาธิสำหรับชาวท้องถิ่น

จดหมายจากลูกๆธรรมทายาทหญิง รุ่นที่ 32

หลวงพ่อเจ้าคะ ที่ผ่านมาลูกก็นั่งสมาธิบ้างค่ะ แต่พอมาเป็นธรรมทายาทหญิงลูกได้นั่งมากขึ้น และรู้ว่าการเข้าถึงพระธรรมกายนั้นสำคัญที่สุดในชีวิต ลูกจึงขยันนั่งสมาธิทุกวันเลยค่ะ แล้วตั้งแต่ตื่นนอนลูกก็จะรวมใจไว้ที่กลางท้องตรึกองค์พระแก้วใสพร้อมกับภาวนาสัมมาอะระหังด้วย

ผลการปฏิบัติธรรมโครงการธรรมทายาทหญิง รุ่นที่ 30

ลูกจะภาวนาสัมมาอะระหังไปเรื่อยๆ แตะใจเบาๆ ที่ศูนย์กลางกายจู่ๆ ก็เห็นดวงแก้วใสๆ ขนาดเล็ก อยู่ตรงกลางของดวงแก้วขนาดใหญ่ สว่างจ้า แต่ไม่แสบตาค่ะ แล้วก็มีรัศมีแผ่ออกมาคล้ายพระอาทิตย์ทรงกลด ตอนนั้นรู้สึก สบาย โล่ง และมีความสุขค่ะ

ผลการปฏิบัติธรรมโครงการมัชฌิมธรรมทายาทหญิง รุ่นที่ 20

หนูนึกนิมิตเป็นองค์พระ ภาวนาสัมมาอะระหังไปเรื่อยๆ องค์พระก็ชัดใสขึ้น สว่างขึ้น ขยายใหญ่ขึ้นจนคลุมตัวหนู แล้วหนูก็ทำความรู้สึกว่าตัวเราและองค์พระเป็นคนๆ เดียวกัน รู้สึกเบาสบายมากค่ะ

ผลการปฏิบัติธรรมของพระธรรมทายาท ตอน นิ่งจนเห็นองค์พระ

ผมภาวนาสัมมาอะระหังไปเรื่อยๆ ฝึกนั่งทุกวัน เพื่อจะได้เห็นองค์พระเหมือนคนอื่นๆ บ้าง ไม่นานสิ่งมหัศจรรย์ก็เกิดขึ้น คือ มีดวงแก้วผุดขึ้นมาจากศูนย์กลางกายฐานที่ 7 ใสบริสุทธิ์มากครับ

ผลการปฏิบัติธรรมของธรรมทายาทหญิง ตอน ภาวนาจนเข้าถึงธรรม

ลูกภาวนาสัมมาอะระหังจากกลางท้อง ไปเรื่อยๆ รู้สึกนิ่งสบาย แล้วก็วูบตกศูนย์ แป๊บเดียวก็เห็นความสว่างวูบขึ้นมาจากกลางท้อง แล้วก็เห็นดวงกลมๆ เล็กๆ ยิ่งมองยิ่งมีความสุขค่ะ

ผลการปฏิบัติธรรม พระธรรมทายาทดาว อธิปญฺโญ

ขณะที่กำลังภาวนาสัมมาอะระหัง อยู่ดีๆก็มีแสงกลมๆเข้ามาในท้อง

ผลการปฏิบัติธรรม พระธรรมทายาท รุ่นแสนรูป

พอภาวนาสัมมาอะระหังไปเรื่อยๆ ตัวก็เริ่มเบาและโล่งไปเลยครับ แล้วผมก็เห็นองค์พระสีขาวสูงประมาณหนึ่งคืบ

นึกอะไรไว้กลางกาย สิ่งนั้นก็จะใสสว่างไปหมด

ผมนึกอะไรไว้กลางกาย สิ่งนั้นก็จะใสสว่างไปหมด มหัศจรรย์มากครับ นอกรอบ ผมจะรักษากาย วาจา ใจ ได้บริสุทธิ์ หรือถ้าผมได้ยินได้ฟังใครพูดไม่ดี ผมก็จะไม่สนใจฟัง ผมจะหันมาตรึกดวงแก้ว องค์พระ และภาวนาสัมมาอะระหังแทน

ความทุกข์สิ้นไป เมื่อใจหยุดใจนิ่ง

ผลปฏิบัติธรรม ในช่วงแรกที่นั่ง ใจของลูกก็ฟุ้งจนน่ารำคาญ นึกนิมิตอะไรก็ไม่ออก มืดตื้อมืดมิด มืดสนิทติดทนนาน แต่ลูกก็พยายามภาวนาสัมมาอะระหังไปเรื่อยๆ แม้ปวดเมื่อยบ้าง แต่ก็ยังเจ็บน้อยกว่าถูกสามีซ้อม ซึ่งเจ็บทั้งกาย ทั้งใจ และลูกก็หมั่นประคองใจให้นิ่งและภาวนาสม่ำเสมอ แล้ววันหนึ่งคำภาวนาก็หายไปอย่างเงียบๆ